دهان مراقبت شکل زبان

۱- شکل زبان زبان به دو طرف بالا و پایین تقسیم می شود. بخش فوقانی بخش پشتی زبان نامیده می شود. بخش پشت به جلو ۲/۳ زبان (بوآی زبان) و پشت ۱/۳ ریشه زبان (ریشه زبان) توسط شیار مرزی «هشت» شکل (سولکوک ترمینال) تقسیم می شود. نوک زبان را راس زبان می نامند. یک چین مخاطی متصل به کف دهان در خط میانی زبان وجود دارد که فرنولوم زبانی نامیده می شود و برآمدگی مخاطی کوچکی در دو طرف ریشه وجود دارد که کارونکل زیرزبان نامیده می شود که این زیر زبانه و زیرزبان دهانه مجرای بزرگ است. اضلاق خلفی و بیرونی کارونکل زیرزبان به عنوان یک چین زیرزبان ادامه می یابد، با این که در عمق زیرزبان مدفون شده است.

۲- ساختار زبان زبان عمدتاً بر اساس ماهیچه اسکلتی است و با مخاط پوشیده شده است.

مخاط پشت زبان به رنگ قرمز روشن با برزق های کوچک زیادی است که پاپیله ۱ اینگی نامیده می شود. با توجه به تفاوت شکل و عملکرد، چهار نوع وجود دارد: پاپیلا فیلیفرم (پاپیلا فیلیفرم) دارای بزرگترین عدد، سفید، با عملکرد حسی عمومی؛ قارچ فرم پاپیلا گرد بی پرده است, قرمز روشن; پاپیله کانتور (vallate) پاپیلا) بزرگترین در اندازه است, مرتب شده در مقابل شیار مرزی; پاپیله شاخ و برگ یک ساختار تخریب شده در انسان است; سه نوع اخیر پاپیلا حاوی گیرنده های چشایی هستند.

در مخاط در پایه زبان، گره های کوچکی با اندازه های مختلف تشکیل شده از بافت لنفوئیدی وجود دارد که لوزه زبانی نامیده می شوند.

ماهیچه زبان یک ماهیچه اسکلتی است که به ماهیچه های درون زبانی و ماهیچه های برون زبانی تقسیم می شود. عضله زبان هنگامی که منقبض می شود شکل زبان را تغییر می دهد. تغییر موقعیت زبان هنگامی که عضلات خارج زبان منقبض. مهم ترین ماهیچه های برون زبانی، ژنوگلوس موس کل است. ماهیچه از دو طرف خط میانی صورت داخلی ماندیبل شروع می شود و فیبرهای عضلانی فن شکل هستند و در زبان توقف می کنند. هر دو عضله ژنوگلوس به طور همزمان منقبض می شوند و زبان را به جلو و رو به پایین می کشند (امتداد زبان)؛ انقباض یک طرفه می تواند به طرف مقابل کشیده شود. هنگامی که یک طرف عضله ژنوگلوس فلج می شود، نوک زبان به سمت فلج منحرف می شود.